Storylines demasiado longas para ser storylines :)

Un futuro estudiante do bachiller de artes deixa pasar o seu tedioso e monótono día a día sen decantarse de que está minando a súa personalidade. Un día separa a mirada dos apuntes de física que tanto detesta para apreciar o grisáceo ambiente que o envolve a el e aos seus compañeiros. É neste intre no que decide que esa vida non vale a pena, e nun recunchiño xa olvidado do seu corazón renace o amor polo debuxo, actividade que abandonara por falta de tempo. A solución parece sinxela ata que topa coa negativa dos seus pais, que tomando esta decisión do noso protagonista a risa, non mostran nin unha grieta na sua implacable decisión, "o neno non cursará artes". O que non teñen en conta é a astucia do rapaz, que falsificando e mentindo logra matricularse exitosamente e ter os seus pais enganados. O problema ainda continúa, non pode mentir indefinidamente, pero como todos sabemos, dar pé a unha segunda parte vende, así que vémonos as caras o ano que ven neste mesmo cine.

Un insignificante traballador dunha enorme internacional acude a súa oficina na que leva máis de 25 anos sen variantes. Este empleado todos os días para as 12.30 para tomar un café mentres mira pola ventá. Ve unha bolsa de plástico arrastrada polo vento e non lle chama a atención, a ciudade está moi contaminada. O apampado protagonista, despois de tanto tempo cae na conclusión de que a bolsa pasa todos os días a mesma hora. O cacho de plástico alimenta o seu interese ata que un día non pode coa curiosidade e disponse a agarralo. Coa bolsa na man o mundo "apágase". O oficinista abre os ollos adormilado agradecido de que non fose máis que un pesadelo, para apreciar o paisaxe arcaico-futurista que o rodea, máquinas cunha sofisticación que ciencia ainda está lonxe de alcanzar, e todo rango de seres, aparellos e edificacións futuras e pasadas, chegando ata os dinosaurios. O pobre home, sin máis intención que agarrar unha bolsa, rompeu o espazo-tempo, descubriu un erro do sistema. A súa presenza neste limbo foi momentánea, pero suficiente para rememorar e investigar todo o que nos contan da nosa aparición neste mundo, evolución, creacionismo, múltiples teorías filosóficas... realmente é o único mundo? existe Deus? e se existe... é como nolo contan?. Algo desconcertado decide dedicar o resto dos seus días a filosofía, e todo isto soamente porque a un, igual de aburrido, compañeiro do traballo fixoselle fácil introducir unha considerable cantidade de substancia alucinógena no café do despistado protagonista, que entretido coa bolsa arrastrada polo aire, e coa erronea idea de que xa vira esa bolsa anteriormente, non se parou a pensar en que a sua bebida tiña un sabor peculiar aquela mañá.

Recordades o estudiante de artes do principio da entrada? resulta que non lle fixo falta planificar a súa independencia porque topou con Manolo, profesor de cultura audiovisual, que de deberes mandou pensar tres ideas para películas de estilo hollywood, ideas novas, que rompan corazóns. Ante a obviamente imposible tarefa, xa que non se atopan innovadoras historias que hollywood non coñeza, o pequeno cerebro do estudiante de artes derretiuse causándolle unha tráxica e instantánea morte.